«Тән жарасы жазылар, жан жарасы жазыла ма?» Бұл сөздi аңсарына қолы жетпеген кез келген мәжнүн мұңлықтың айтатыны мәлiм. Бiрақ мәселе тек махаббатта емес, сенiң ұлтыңның тарихында, сан ғасырлар ұрпақтан-ұрпаққа мұра қылып аялап ұстаған баба дiнiнде, сол дiнмен егiз қозыдай болып бiрге бiте қайнасып кеткен дiлiнде болса ше?

Шындық қиқалауға көнбейдi. Өз кезегiнде мен бабаларымыз «Тәураттан» жекелеген аңыздық желiлердi алып қана қоймай, ретi келгенде оған өз туған топырағында дүниеге келген аңыздарды да еншiлеп берiп отырғандығына сенiмдiмiн. Солардың бiрi топан суға қатысты әфсана деп ойлаймын

Сөз тасасынан Тәңiрi сығалайды, соны көре бiлуiң керек

«Түркiстан» газетiнiң осы жылғы № 45 са­нында (2006 жылғы 9 қараша) Мырзан Кен­же­бай де­геннiң «Қазаққа ендi қалғаны буддизм бе едi?» ат­ты мақаласы жарияланыпты. Мақала тү­гелдей бiзге қатысты болғасын үтiр-нүктесiне дейiн қал­дырмай оқып шықтық. Оқып шықтық та, ойға қал­дық

«Қозы Көрпеш – Баян сұлу» жыры Далаға ислам дiнi келгеннен көп бұрын пайда болып, жергiлiктi халық санасына тамырын терең бойлатып үлгергенiмен ғана исламның цензуралық құрығынан аман қалды деп долбарлауға болады. Сонымен жырдың кейiпкерлерi мен оны алғаш жырлаған ақынның ұстанған сенiмi қандай сенiм болуы мүмкiн?

«Қорқыт ата кiтабындағы» Бәмсi-Байрақ немесе бiзге Алпамыс есiмiмен белгiлi батыр туралы тараулар кезiнде қаған Шыңғыс бала кезiнен талай рет елiтiп, елiге тыңдаған жыр жауһары болған. Есукей баһадүрдiң баласы мазмұнына үңiлiп ойын, екпiнiне қарап бойын түзеген дала дастанының бұдан басқа жыр үлгiсi болуы мүмкiн де емес секiлдi. Өйткенi, қыңыр пайымды қиып түсетiн қисын да, құр долбарды көтермейтiн тарихи деректердiң өзара үйлесiп қиюласуы да осыған мегзейдi

Дегенмен менің бәрібір еврей болғым келеді. Неге?

Тарих дегенiмiз нақпа-нақ формулаға салына салатын химия да, мыстан алтын алуға болады деп сендiргiсi келетiн алхимия да емес қой. Әруақтарға сiз бен бiз нақты бағасын бере алмаймыз, ондай құдiрет тек Тәңiрдiң еншiсiнде ғана

Иә, Шыңғысхан жаугершiлiгi артына Ресей мен Қытай iспеттi екi ұлы мемлекеттi мұра етiп қалдырды. Бүгiнгi Қазақстан алып жатқан территория да сол Шыңғысханнан қалған мирас

Едiл патша заманындағы бiлiмдi римдiктер Рим тарихының бастауында прототүркiлер тұрғандығын сезiнген сияқты. Олар Едiлге Марстың қылышын ғана сыйлап қойған жоқ, оны Марстың ұлы қылып та жiбере жаздады. Бұл қасиеттi қала тарихында Ромул мен Реммен бiр қатарда тұру деген сөз едi